Świat za furtką

Wszyscy, których pytaliśmy o Gambię i cokolwiek na jej temat wiedzieli, zawsze mówili o promach na rzece Gambii. Bo rzeczywiście jest to jeden z najważniejszych środków transportowych Gambii. A promy w delcie rzeki są jakby wizytówką tego kraju. Gambia nie ma żadnych mostów. Rzekę trzeba przekraczać łodziami lub promami. Na całej jej długości są trzy regularne przeprawy promowe. W całej Gambii usługi transportowe świadczy GFTC (Gambia Public Transport Corporation). W 2001 r. utworzono jej wydział żeglugi z siedzibą w Banjul. To on jest odpowiedzialny za te przeprawy.  W czasie naszej podróży po Gambii (2016) oczywiście nie mogło zabraknąć przeprawy przez deltę rzeki. W związku z tym, że promy nie odchodzą ściśle według jakiegokolwiek rozkładu jazdy, czemu zresztą trudno się dziwić bo czas załadunku zawsze jest inny, czekaliśmy dość długo na jego przypłynięcie. Kiedy otworzyła się brama zamykająca dojście do promu, tłum oczekujących ruszył ławą. Dodatkowe zamieszanie powod

  Gambia to najmniejsze pod względem powierzchni państwo kontynentalnej Afryki, zajmujące wąski, 50-kilometrowej szerokości skrawek lądu wzdłuż dolnego biegu rzeki Gambii. Rzeka ta stanowi główny element krajobrazu Gambii. Płynie w rozległej dolinie, którą otaczają niewysokie wzgórza i piaszczysty płaskowyż. Republikę zamieszkuje około 1 900 000 osób, stolicą państwa jest Bandżul, językiem urzędowym język angielski. Najważniejszym ludem Gambii jest plemię Mandinka (40% ludności), a dalej Fulanie (19%), Wolofowie (15%), Diola (10%) i Soninke (8%). Blisko 2/3 Gambijczyków mieszka na wsi, dlatego gospodarka państwa oparta jest w znacznej mierze na rolnictwie. Udział rolnictwa w produkcie krajowym brutto wynosi około 30%. Pośród upraw dominują orzeszki ziemne, które stanowią ponad 50% eksportu kraju.    Gambia była niegdyś częścią królestw Ghana i Songhaj. Pierwsze wzmianki o tym obszarze pochodzą z IX i X w. od arabskich handlarzy. W XV w. pojawili się tutaj Portugalczycy. W